شروع دومینوی بحران سیاسی در غرب

به گزارش نگاه نو، ایتالیا بار دیگر با استعفای نخست وزیر، به بحران سیاسی جدیدی وارد شد. بسیاری بر این عقیده اند، علت اصلی بحران سیاسی در ایتالیا ناشی از روی کار آمدن فضای حمایت از پوپولیست‌ها در انتخابات سال ۲۰۱۸ بود که طی چندین دوره، سیکل حرکت سیاسی ایتالیا از پوپولیست‌های چپ به سمت پوپولیست‌های راست را هموار کرد. این چرخه پر اشتباه، بار دیگر اما باعث استعفای نخست وزیر و فروپاشی کابینه شد.

تلاش هر دو گروه چپ و راست میانه برای به دست گرفتن قدرت در ایتالیا در طول چند سال گذشته، در نهایت منجر به شکل گیری دولت ماریو دراگی شد که ترکیبی از احزاب چپ و راست میانه رو اما پوپولیست بود. روی کار آمدن این دولت و ناکارآمدی آن در نهایت موجب رشد روز افزون تمایل به احزاب دست راست افراطی مانند «برادران ایتالیا» شد که حالا گمان می‌رود بیشتر از باقی احزاب بتوانند در انتخابات آتی رای جمع کنند.

فروپاشی کابینه دراگی در ایتالیا، با وجود اینکه از آن دست اتفاقاتی بود که از مدت‌ها قبل قابل پیش بینی بود، اما به نظر نمی‌آمد به این زودی‌ها این اتفاق رخ دهد زیرا در میانه یک جنگ در اروپا، مبارزه ایتالیا با تغییرات آب و هوایی و آتش سوزیهای گسترده در این کشور و مهمتر از همه، کمی قبل از دیدار مهم دولت این کشور با مسئولان بانک مرکزی اروپا، رخ داد.

اهمیت اصلی در ماجرای فروپاشی کابینه دراگی اما نه بحران سیاسی در ایتالیا، بلکه بحران سیاسی در اروپا و امریکا است. در ابتدای بحران اوکراین و حمله نظامی روسیه به این کشور، بسیاری از رهبران اروپایی با مخالفت با این اقدام در داخل جوامع خود با محبوبیت رو به رو شدند. بایدن پس از مدتها توانسته بود میزان محبوبیت خود را احیا کند، جانسون، نخست وزیر از زیر بار استعفا یا برکناری فرار کرد و ماکرون نیز توانست برنده انتخابات ریاست جمهوری در فرانسه شود.

با گذشت زمان و آشکار شدن بحرانهای اقتصادی در کشورهای غربی که ناشی از کمبود انرژی و تحریم های روسیه بود، پیوستگی و اتحاد بین جوامع غربی در مقابله با روسیه نیز بر هم خورد و مردم اعتراض خود به وضعیت موجود را در شبکه های اجتماعی و یا در اعتراضات خیابانی مطرح می کردند. پس از مدتی جانسون در نهایت مجبور به استعفا شد. محبوبیت بایدن به پایین ترین میزان خود در طول تاریخ ریاست جمهوریش رسید و دولت ایتالیا نیز که از نظر اقتصادی ضعیف ترین دولت اروپا است، دچار فروپاشی شد.

با وجود اینکه برخی خوش بینی‌ها در خصوص روی کار آمدن دوباره احزاب چپ میانه رو در انتخابات آتی ایتالیا وجود دارد اما بیشتر تحلیلگران بر این عقیده اند، ایتالیا به زودی در دام راستگرایان افراطی می‌افتد و این نتیجه‌ای قابل پیش بینی برای تمام کشورهای غربی از جمله آمریکا است.

چرخه اقتصادی معیوب و ناکارآمد، دولتی برآمده از یک موج احساسی و با ایدئولوژی‌ای که هیچ کدام از گروه‌های تشکیل دهنده آن، سنخیتی با آن ندارند و از همه مهمتر، مردمی که دیگر از سیستم سیاسی و انتخاباتی معیوب خسته شده اند، همه دست به دست هم داده‌اند تا مردم ایتالیا به سمت احزاب راست افراطی تمایل پیدا کنند.

این مسئله ممکن است برای هر کشور غربی اتفاق بیفتد و جنگ در اوکراین به این موضوعات دامن زده است: افزایش روز افزون نرخ تورم در کشورهای غربی و اروپایی، عدم توانایی دولتمردان برای مقابله با بیماری کرونا و واکسیناسیون درست و به موقع، افزایش قیمت حاملهای انرژی و درگیری‌ها و اعتراضات خیابانی که ممکن است در هر کدام از پایتخت‌های اروپایی و یا ایالت‌های ایالات متحده شکل بگیرد، همه موضوعاتی فراگیر برای تمام کشورهای غربی است که باید انتظار وقوع آن را در هر زمانی داشت.

نکات مهم

پرداختن به فرضیه دومینو وار بودن سقوط دولت های اروپایی به دلیل مشکلات اقتصادی و امنیت انرژی در این قاره است.

موضوع کاهش بی سابقه محبوبیت دولت بایدن به دلیل کمک های مالی چند میلیارد دلاری به اوکراین از پول مالیات دهندگان آمریکایی و عدم توچه به افزایش قیمت سوخت و انرژی در داخل آمریکا

هزینه هایی که غرب برای جنگ اوکراین می پردازد و احتمال اینکه همین هزینه ها به صورت چند برابری را باید در مقابل چین نیز پرداخت کند زیرا آمریکا در حال تحریک چین برای حمله به تایوان است.