جنبش استقلال اسکاتلند؛ از تمرکز بر اهداف تا آینده بهتر بدون بریتانیا

به گزارش نگاه نو، عدم تناسب نرخ سرمایه‌ گذاری و تولید ثروت در نقاط مختلف بریتانیا (به خصوص مناطق پیرامونی) با ظرفیت‌ها و منابع این کشور کاملا به چشم می‌خورد.

عدم رشد بهره‌وری عملیاتی و سیستمی در بریتانیا در کنار امید نداشتن به آینده سیاسی و نظام اجرایی، باعث اراده بیشتر احزاب ملی گرا برای استقلال از پاشاهی متحد بریتانیا شده‌ است.

به نظر می‌رسد مردم اسکاتلند و ایرلند می‌خواهند از این جناح بندی‌ها و آرایش‌های سنتی میان دو حزب کارگر – محافظه‌کار رهایی یابند. آنها بین بیزاری جناح چپ از رشد اقتصادی و بیزاری جناح راست از باز بودن کشور به روی جهان گرفتار شده‌ اند.

جناح چپ آکادمیک بریتانیا اخیراً به خانه جنبش نوظهور «رشد زدایی» تبدیل شده است، جنبشی که ادعا می‌کند نجات کره زمین مستلزم آن است که کشورهای ثروتمند دیگر به دنبال رشد اقتصادی نباشند. در سمت راست، فضای انتخاباتی تحت سلطه رای‌دهندگان مسن‌تر است که بیشتر به جنگ فرهنگی اهمیت می‌دهند تا رقابت اقتصادی.

کاملا واضح هست که ملی گرایان اسکاتلند و ایرلند چاره‌ای جز افق گشایی و راهبرد چینی برای فشار بر لندن به منظور اعطای اختیارات بیشتر (و در نهایت جدایی از بریتانیا) ساختن آینده‌ای بهتر با انتشار اسناد توسعه‌ای و ایجاد وحدت ملی در داخل مناطق پیرامونی ندارند. SNP و شین فین باید رای دهندگان را بر این نکته متقاعد کنند که آینده آنها با خروج از اتحادیه بریتانیا بهتر و شکوفاتر خواهد شد.

نکات مهم

۱ – سیستم حکمرانی بریتانیا دیگر نوآوری و ایده جذابی برای مردم در اسکاتلند و ایرلند ندارد. فشارهای اقتصادی و کاهش ارتباط با فضای بین‌الملل و بیرونی باعث سرخوردگی نسبی و قطع امید از آینده در این مناطق شده است.

۲ – آینده اسکاتلند و ایرلند بدون بودن در بریتانیا، بسیار شکوفاتر و توسعه مندتر خواهد بود و در حال حاضر امیدی به بهبودی اوضاع اقتصادی و سیاسی در کوتاه مدت و بلند مدت وجود ندارد.

۳ – تمامیت‌خواهی نهاد سلطنت و نهاد مجلس و دولت در بریتانیا کاهش نیافته است. آنها از اعطای اختیار بیشتر به مناطق پیرامونی واهمه دارند و نوعی شبه دیکتاتوری سیستمی و اجرایی در بریتانیا حکمفرما شده است.