انگیزه حضور اسرائیل در آذربایجان/ سیاست “کشش لبه ها” و انتقال دایره درگیری

به گزارش نگاه نو، در این میان آذربایجان به عنوان یک تولید کننده بزرگ نفت، آماده است تا بخش بزرگی – ۵ درصد – از تولید ناخالص داخلی خود را در زمینه دفاعی سرمایه گذاری کند که به معنای بازار فروشی قابل توجه برای تسلیحات نظامی صهیونیست‌ها است.

در سال ۲۰۱۶، آذربایجان از طریق قراردادهای بلندمدت نظامی، تسلیحات و تجهیزات امنیتی به ارزش ۴.۸۵ میلیارد دلار از اسرائیل تهیه کرده است. پیش از افتتاح سفارت جمهوری آذربایجان در تل آویو، بنی گانتز وزیر جنگ تل‌آویو از باکو دیدن کرد. این سفر چندین هدف داشت که شامل دریافت حمایت‌های فناوری از تل آویو در ازای فروش نفت بیشتر از سوی باکو بود.

مسائل نظامی و امنیتی احتمالاً بر بحث ها غالب بوده است زیرا ارتش آذربایجان از پهپادهای تهاجمی ساخت صهیونیست‌ها استفاده می کند و یک کارخانه بزرگ تولید پهپاد توسط یک شرکت اسرائیلی در خاک این کشور ساخته شده است و اکنون نیز به نظر می‎رسد که بخشی از اهداف توسعه روابط دو طرفه شامل تداوم همکاری‌های نظامی باشد.

اما در کنار تمامی ویژگی ها، باکو با وجود تحولات مناطق اشغالی و نیز چالش های داخلی اسرائیل و معادلات جدید در جهان اسلام بویژه توافق سعودی و ایران با شتاب هرچه بیشتر در حال نزدیک شدن به اسرائیل است. دولت باکو با این نزدیکی بیشتر به دنبال منافع اقتصادی و نیز تضمین حیات ساختار سیاسی است، اشتباهی که بیشتر کشورهای منطقه مرتکب آن شدند اکنون از سوی باکو در حال تجربه شدن است.

اما انگیزه اسرائیل از این سرمایه گذاری در یک کشور حوزه قفقاز چیست؟ آیا می توان تنها منافع اقتصادی و نفت را در واکاوی این هدف تحلیل کرد؟

اسرائیل تلاش می کند تا همواره تنش بین تهران و باکو تشدید شود. این هدف با رویکرد استراتژیک اسرائیل در سیاست منطقه ای موسوم به “کشش لبه ها” که از زمان تأسیس آن در سال ۱۹۴۸ طراحی شد، سازگار است. این استراتژی به دنبال برافروختن نزاع و ایجاد بحران در میان اعراب، بهره‌گیری از تنوع قومی، نژادی و فرقه‌ای برای برانگیختن مردم علیه دولت‌های خود با هدف فلج کردن توانایی‌ها در کشورهای پیرامونی و مسلمان است.