نزدیکی اردوغان به سوریه یک تاکتیک موقت و برای انتخابات است

به گزارش نگاه نو، کمتر کشوری را می توان یافت که تا این اندازه بدون یک راهبرد اصولی در سیاست خارجی، همواره دچار تغییر و چرخش شود، کمتر زمانی بوده است که ترکیه یک سیاست ثابت و‌ راهبردی را در دستور کار خود قرار دهد.

واقعیت این است که اردوغان همواره تلاش کرده است از پرونده های منطقه ای و ورود به آن برای امتیازگیری سیاسی بهره برداری کند.

پرونده فلسطین مهمترین ابزار اردوغان برای تاثیرگذاری در جهان اسلام و نیز امتیازگیری از اتحادیه اروپا و آمریکا بوده و هست. در آغاز بحران سوریه با همین رویکرد ترجیح منافع حزبی بر اولویت های ملی و منطقه ای وارد این بحران شد و یک طرف معادله بحران نیز قرار گرفت.

تا آنجا که امروز بخش مهمی از بن بست راهکار مسالمت آمیز حل بحران در سوریه محصول دخالت ترکیه و حمایت آن از گروههای تروریستی در ادلب است.

این در حالی است که نشست سه‌جانبه میان خلوصی آکار، وزیر دفاع ترکیه، علی محمود عباس، وزیر دفاع سوریه و سرگئی شویگو، وزیر دفاع روسیه به موافقت ترکیه با عقب‌نشینی کامل از خاک سوریه و تأکید آنکارا بر احترام به حاکمیت و تمامیت ارضی سوریه انجامید.

همچنین درباره اجرای توافق سال ۲۰۲۰ درخصوص افتتاح جاده M۴ صحبت شد. طرف‌های حاضر توافق کردند که شبه‌ نظامیان حزب کارگران کردستان ترکیه (پ.ک.ک) بزرگترین خطر علیه سوریه و ترکیه هستند.

«آلپ تکین دورسون اوغلو» روزنامه نگار و تحلیلگر ارشد ترکیه ای درباره نزدیکی ترکیه به دمشق و تلاش برای بازگشت روابط با آن می گوید که ترکیه در این باره حسن نیتی ندارد و تنها اجبار سیاسی و شرایط داخلی سبب شده است تا آنکارا از مواضع خود عقب نشینی کند.

وی ادامه داد: هر چند من معتقدم اگر اردوغان در داخل و انتخابات بار دیگر بتواند موفقیتی به دست آورد به احتمال زیاد تمامی توافقات با دمشق را زیر پا خواهد گذاشت.

آلپ تکین دورسون اوغلو تاکید کرد که سیاست های ترکیه براساس یک اصول مشخص و راهبردی استوار نیست تا بتوان آن را ارزیابی و پیش بینی کرد، بنابراین امکان پیش بینی توافق ترکیه با سوریه دشوار است. اما اگر توافقی نیز عملی شود به دلیل شرایط داخلی و چالش هایی است که اردوغان با آن دست و پنجه نرم می کند.