ضرب الاجل یک هفته ای به کُردها برای معرفی رئیس جمهور عراق

به گزارش نگاه نو، ائتلاف الفتح از زبان «علی حسین الفتلاوی» یکی از سران این ائتلاف گفت که «نیروهای چارچوب هماهنگی به دو حزب کُرد می گوید که ضرورت دارد طی همین هفته، تکلیف توافق بر سر معرفی نامزد ریاست جمهوری آینده عراق را مشخص کنند و در صورت نرسیدن این دو حزب به توافق در این باره، بر رئیس پارلمان عراق (محمد الحلبوسی) فشار خواهیم آورد تا موعد نشست انتخاب رئیس جمهور زیر سقف پارلمان را تعیین کند.»

الفتلاوی در گفت و گو با رسانه های عراقی ادامه می دهد: «بعد از پایان تظاهرات شبه مسالمت آمیز دیروز شنبه تشرینی ها یا همان (معترضان اکتبر ۲۰۱۹) حالا دو حزب کُرد ملزم هستند که موضع خود را درباره معرفی نامزد ریاست جمهوری، چه با توافق درباره نامزد واحد و چه با نامزدهای جداگانه (برای رای گیری در داخل پارلمان از سوی نمایندگان مجلس عراق)، نهایی کنند.»

در همین حال، «کاظم علی» عضو ائتلاف دولت قانون می گوید: احزاب کُرد، در تعیین نامزد ریاست جمهوری، به کندی عمل می کنند و این اقدام، هدفدار است زیرا اظهارات متناقضی در این باره می شنویم؛ گاه می گویند که آماده اعلام نام نامزد ریاست جمهوری به محض تعیین جلسه انتخاب (در پارلمان) هستند و گاه، صحبت از ادامه اختلافات و عدم توافق می کنند.

عضو ائتلاف دولت قانون می افزاید: چارچوب هماهنگی و نیز فراکسیون «السیاده» (اهل سنت) تا ابد منتظر نمی مانند و پرونده تعیین رئیس جمهور عراق، باید جایی پایان یابد؛ اگر احزاب کرد بر سر نامزد واحدی توافق نکنند، می توانند هر کدام با نامزد خود وارد جلسه انتخاب رئیس جمهور شوند؛همانطور که در سال ۲۰۱۸ حاصل شد (معرفی دو نامزد از سوی دو حزب و رای گیری درباره آنها در پارلمان عراق).

کاظم علی ادامه می دهد: راه برای تشکیل دولت آینده عراق در برابر چارچوب هماهنگی، هموار شده است اما همگان، دو امر مهم را روبروی خود دارند؛ اول: توافق دو حزب دموکرات و اتحادیه میهنی کردستان عراق برای معرفی نامزد واحد و دوم: توافق با جریان صدر (برای مشارکت در دولت)… ما همچنان منتظر موضع جریان صدر در خصوص مشارکت در دولت هستیم.

با گذشت حدود یک سال از برگزاری انتخابات ۱۰ اکتبر ۲۰۲۱ (۱۸ مهرماه ۱۴۰۰) هنوز، نیروهای سیاسی عراق نتوانسته اند به بن بست سیاسی این کشور و روند تشکیل دولت پایان دهند اما برخی نشانه ها و همگرایی های اخیر، روزنه هایی از نور را برای خروج از این تونل تاریک، گشوده است.

ائتلافی که اخیرا در عراق برای خروج از بن بست سیاسی رونمایی شد، «اداره دولت» نام دارد و گفته می شود علاوه بر اهل سنت، دو حزب اصلی کردهای این کشور را هم برای تشکیل دولت، پای کار آورده است.

پیام ها و توئیت های سران احزاب و جریان های عراقی حاکی از تلاش برای تشکیل ائتلافی فراگیر با عنوان «اداره دولت» و پایان دادن به بن بست تقریبا یکساله تشکیل دولت است؛ ائتلافی که قرار است با همراهی چارچوب هماهنگی شیعی، دو حزب کردها (اتحادیه میهنی و حزب دموکرات کردستان عراق)، ائتلاف السیاده و العزم (اهل سنت) و فراکسیون مسیحی «بابلیون»، دولتی مشارکتی را تشکیل دهد.

اکنون، توپ در زمین کردهای عراق است. «ماجد شنگالی» نماینده پارلمان از حزب دموکرات کردستان عراق (به ریاست مسعود بارزانی) می گوید «گفت و گوهای ما با اتحادیه میهنی (به ریاست بافل طالبانی) درباره تعیین رئیس جمهور ادامه دارد و هیچ کدام از دو حزب، تاکنون، موضعی در خصوص رسیدن به نامزدی توافقی نداشته اند».

وی تاکید می کند: نشست های اخیر بین سران دو حزب حاکی از نزدیک شدن رویکردها و تفاهم است اما ما همچنان منتظر رسیدن به نامزدی واحد هستیم.»

شنگالی تلاش کرد که زمین بازی روند سیاسی عراق را از جلسات سران دو حزب به پارلمان عراق، تغییر دهد و گفت: مجلس نمایندگان، هنوز موعدی برای جلسه آینده درباره انتخاب رئیس جمهور، مشخص نکرده است.

او این اشاره همراه با دلگرمی به شرکای سیاسی را هم با این عبارت ها داد که «دو حزب کرد در توافق با ائتلاف جدید اداره دولت وارد شده اند و این یعنی، در دوره آینده، اختلاف بر سر منصب ریاست جمهوری هم حل خواهد شد.»

سیگنال مشابه اظهارات شنگالی را «هوشیار زیباری» دیگر چهره حزب دموکرات کردستان عراق هم می دهد و پرده از ناگفته ای بر می دارد که به نظر می رسد نوعی ابراز همراهی با روند سیاسی جاری عراق باشد.

او می گوید: جریان صدر به ما اعلام کرد که از روند سیاسی، خارج می شود و از ما (حزب دموکرات) هم خواست که خارج شویم اما این ایده را نپذیرفتیم و به جریان صدر گفتیم که خروج ما و اهل سنت از روند سیاسی، برای آنها (رقبای ائتلاف سه گانه صدر، الحلبوسی و بارزانی) فضای خالی فراهم خواهد کرد و آنان، این فضا را پر خواهند کرد.

زیباری افزود: به جریان صدر تاکید کردیم که آماده تشکیل دولتی دیگر هستیم که فقط زمینه ساز انتخابات زودهنگام دیگری باشد…تصمیم جریان صدر برای خروج، اشتباهی راهبردی بود.