نگاه به شرق و همسایگی دو ضرورت راهبردی سیاست خارجی/ رسانه ما برای تولید یک پاد گفتمان ضد تروریستی ناتوان است

ابراهیم متقی در گفتگوی اختصاصی با نگاه نو با اشاره به دادگاه فرمایشی حمید نوری و نقض حقوق بشر توسط دولت سوئد گفت: واقعیت این است که اروپایی ها در ۴۰ سال گذشته به صورت اجتناب ناپذیری از تروریسم حمایت کردند. یکی تروریسم مجاهدین خلق و تروریسم تکفیری که منجر به گسترش بحران در سوریه شد و دیگری گروههای تروریستی که در ارتباط با ایران به عنوان گروه‌های قومی و هویتی منعکس می کند.

بحث حمید نوری هم در همین قالب هست یعنی فردی که نه مسئولیت و نه جایگاهی داشته است ودر یک دام امنیتی او را قرار می دهند و وی را به سوژه تبلیغاتی تبدیل می کنند، این موضوع نشان میدهد که فضای رسانه‌ای ما برای تولید یک پاد گفتمان ضد تروریستی ناتوان است.

مسئله مربوط به حمید نوری بخشی از سیاست‌های محدود سازی قدرت ایران و بخشی از سیاست‌هایی است که هدف آن این است که سیاست حقوق بشری مبتنی بر فشار سیاسی و قضایی را علیه ایران باز تولید کنند.

اقدام سوئد یک نمادی از ربایش برنامه ریزی شده بود. بحث حمید نوری هیچ سندیت سازمانی و راهبردی، مشروعیت حقوقی و اعتبار دیپلماتیک ندارد.
وی درباره سیاست خارجی دولت جدید نیز گفت: دو رویکرد بنیادین در سیاست خارجی دولت آقای رئیسی وجود دارد که من نمی دانم امور خارجه تا چه اندازه می‌تواند این دو مأموریت را انجام دهد.

اما این دو هدف، اهداف بسیار راهبردی است که من قبلا در رویکرد مقام معظم رهبری دیدم و کاملا بخشی از ضرورت های تاکتیکی و دیپلماتیک سیاست خارجی ایران است؛ یکی نگاه به شرق و دوم نگاه همسایگی که هر دو هدف جز ضرورت های راهبردی جمهوری اسلامی به شمار می رود.

وقتی شما از سوی جهان غرب در دوران های مختلف تاریخی با محدودیت روبرو می شوید به صورت اجتناب‌ناپذیر ناچار خواهید بود تا یک نوع الگویی متوازن و یک نوع الگویی متناسب با مزیت نسبی که ایجاد می شود را در دستور کار قرار دهید. بحث ما این است که کدام مجموعه می‌تواند مزیت‌های نسبی داشته باشد.

بحث اصلی همه ما این است که چه کاری برای ما از مزیت نسبی برخوردار است و کار کردن با چه مجموعه ای می تواند انتظارات و نیازهای ما را تامین کند.
اگر یک مجموعه دارای محدودیت ها و انتظارات آن بسیار بالا باشد قطعاً دستاوردی که از آن به دست خواهد آمد بسیار محدود است، هیچ تناسبی وجود ندارد و اینجا است که کشورها باید در روابط روندهای سیاست خارجی خود را باز تولید کنند.

نگاه به شرق بخشی از ضرورت‌های سیاست خارجی به شمار می رود. می‌تواند روند جدیدی در فنس های کنش ارتباطی ایجاد کند. وقتی ما درباره شرق صحبت می‌کنیم منظورمان شرق جغرافیایی نیست منظور ما شرق ژئوپلیتیک است.

این شرق دارای دو مرکزیت است یکی روسیه و دیگری چین. روسیه می‌تواند پشتوانه تاکتیکی ما باشد و چین هم می تواند پشتوانه اقتصادی جمهوری اسلامی باشد.