نفرین دهه هشتم؛ چنبره پیشگویی افول پیرامون رژیم صهیونیستی

به گزارش نگاه نو، پیش‌گویی اسرائیلی‌ها در تنخ -عهد عتیق- حکایت از آن دارد که فروپاشی «سرزمین اسرائیل» دلایلی داخلی دارد به‌ نحوی که درگیری‌هایی میان «چند قبیله اسرائیلی» روی می‌دهد و در پایان، خداوند آنچه را پیشتر انجام داد، عملی می‌کند: «سرزمین سلیمان را تکه‌تکه کرد». همزمان با پاگذاشتن این رژیم به دهه هشتم، این پیش‌گویی‌ها امروزه به بخشی از گفتمان اسرائیلی‌ها مبدل شده است. پیش‌گویی‌ها در عرصه سیاست به شکل نگرانی از اختلافات داخلی نمود پیدا می‌کند.

اغلب سران اسرائیل نفرین دهه هشتم را باور دارند. بر اساس روایات اسرائیلی‌ها، اغلب سرزمین‌های بنی‌اسرائیل پس از سلیمان نبی در دهه هشتم از هم پاشیدند. «در تاریخ یهود، هیچ سرزمینی بیش از هشتاد سال عمر نکرده مگر در دو برهه: دوره پادشاه داود و دوره حشمونیان که هر دو دوره، سرآغازی برای تجزیه این حکومت‌ها در دهه هشتم بوده است.» باید از این به هم ریختگی‌ها و چنددستگی‌ها که گریبانگیر سرزمین پیشین یهودیان شد، عبرت گرفت؛ سرزمین‌هایی که در آستانه دهه هشتم روند نابودی‌شان آغاز گردید.» آنچه گفته شد، برداشت یک خاخام یهودی یا حتی یک شخص متدین نیست، بلکه این‌ها را «ایهود باراک» نخست‌وزیر اسبق [رژیم صهیونیستی] و سرباز پرافتخار تاریخ اسرائیل بیان کرده است.

باراک این صهیونیست چپگرا در یادداشتی در روزنامه «یدیعوت آحارانوت» از اختلافات کنونی اسرائیل و تنفر میان چپگراها و راست‌گراها، متدینان و سکولارها، متدینان صهیونیستی و متدینان یهودی ابراز نگرانی کرده بود.

این حس در دل‌‌های سیاستمداران اسرائیلی – چه چپگراها چه راستگراها- وجود دارد که «روون ریولین رئیس اسبق این رژیم در کنفرانس «هرتزلیا» در سال ۲۰۱۷ آن را بر زبان آورد. او در آن زمان گفت اختلاف موجود در اسرائیل که در سطح هویتی و نگرشی وجود دارد، اسرائیل را به «قبایلی چهارگانه» تقسیم کرده است: ۳۸ درصد یهودیان سکولار، ۱۵ درصد یهودیان صهیونیست، ۲۵ درصد عرب‌ها، ۲۵ درصد یهودیان حریدی غیر صهیونیست.

این حقیقت اسرائیل، سران این رژیم را وادار می‌کند خود را با سؤالاتی که ریولین آن‌ها را دشوار توصیف کرد، مواجه کنند که عبارتند از: «آیا ما صهیونیست‌ها می‌توانیم در برابر این حقیقت تسلیم شویم؟ آیا ما می‌توانیم به این حقیقت که نیمی از ساکنان در اسرائیل (عرب‌ها و یهودیان اصولگرا) خود را به عنوان اتباع صهیونیسم نمی‌شناسند و سرود رسمی (هاتیکوا) را نمی‌خوانند. تن دهیم؟

«چیزی که کاملا این چنددستگی را روشن می‌کند، وضعیت جمود سیاسی اسرائیل در چهار سال اخیر است. اما این «قبایل» تصمیم گرفته‌اند که در کابینه فعلی به ریاست نفتالی بنت گردهم آیند تا این کابینه ثابت کند که چنددستگی در اسرائیل بر عملکرد ضعیف [این رژیم] بازتاب یافته است.

ائتلاف بنت و لاپید پس از برگزاری چند دوره انتخابات در اراضی اشغالی و کش‌ و قوس‌های فراوان توانسته بود تنها با فاصله یک رأی (۶۱ در برابر ۵۹) بر ائتلاف رقیب پیروز شود. پس از این پیروزی، بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر سابق رژیم صهیونیستی که طولانی‌ترین دوره حکومت را در اراضی اشغالی برعهده داشت، بعد از پانزده سال از منصب نخست‌وزیری (در دو مرحله جداگانه میان سال‌های ۱۹۹۶-۱۹۹۹، و ۲۰۰۹-۲۰۲۱) از قدرت کنار رفت و بنت توانست با تشکیل ائتلافی متشکل از احزاب مختلف  کابینه خود را در فلسطین اشغالی تشکیل دهد.

کابینه ائتلافی پس از استعفای سیلمان به جای ۶۱ کرسی از ۶۰ کرسی برخوردار شد و این بدان معنا بود که اتئلاف کابینه اکثریت را برای تصویب قانون در کنیست از دست داده است.

نفرین دهه هشتم که طبق روایت یهودیان منجر به تکه‌تکه شدن سرزمین داود و سلیمان و از هم پاشیدن حکومت حشمونیان شد، به دنبال تک‌تک سران دشمن است. پیشتر باراک و ریولین و بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر سابق [رژیم صهیونیستی به این مسئله اشاره کردند]. نتانیاهو در اظهاراتی که روزنامه «هاآرتص» آن را نقل کرده بود، گفت که باید اسرائیل از حالا خود را برای خطری موجودیتی آماده کند تا بتواند یکصدمین سالروز تشکیل خود را جشن بگیرد.

او اضافه کرده بود: سرزمین یهودی حشمونیان که حدود ۱۴۰ سال پیش از میلاد در سرزمین کنعان حکومت کرد، بیش از ۸۰ سال عمر نکرد.

پافشاری‌ها برای موفق شدن این رژیم در پشت سر گذاشتن نفرین دهه هشتم، ذهن سران دشمن و فرهیختگان آن‌ها را به خود مشغول کرده است. بر این اساس، هر نخست‌وزیری ضمن ابراز ترس از این سرنوشت، سعی دارد در دوره خود وارد جنگ داخلی نشود و فروپاشی از درون را دور بزند همان‌طور که در سرزمین‌های پیشین رخ داد. نفتالی بنت نخست‌وزیر کنونی نیز در ابتدای سال جاری در اظهاراتی در این باره بیان کرده بود: باید بر عدم فروپاشی از درون متمرکز شد زیرا سخت‌ترین چیزی که اسرائیل با آن مواجه است، خطر تجزیه از درون و در وهله دوم نابودی است همانطور که این اتفاق برای سرزمین پیشین یهودیان رخ داد.

از زمان تشکیل این رژیم، جنگی میان اندیشه یهودیت و صهیونیسم وجود دارد که مورد دوم توانسته است از مورد اول به منظور ایجاد روایت خود برای تشکیل «سرزمین اسرائیل» سوءاستفاده کند که باراک در کتاب خود «کشور من، زندگی من» به آن اشاره کرده بود: «احتمال برپایی کشوری یهودی در سرزمین قدیمی ما تقریباً به‌منزله هدیه‌ای معجزه‌گونه از جانب خداوند است اما در مواجهه با این واقعیت که اکثرا یهودیان خط مقدم انجام این کار، بی دین بودند، خاخام کوک (خاخام ارشد فلسطین در دوران قیمومیت بریتانیا) ترجیح داد آن‌ها را به جای محکوم‌کردن، تحقیر یا تخریب و ستاندن مشروعیتشان، بپذیرد. او از عدم موفقیت آن‌ها در حفظ قوانین یهودیت چشم‌پوشی نکرد؛ اما به این نتیجه رسید که اگر خداوند یهودیان بی‌دین را به عنوان بخشی از بازگشت ما به سرزمینمان انتخاب کرده باشد، پس یک انسان صِرف، حتی خاخام اعظم، در موقعیتی نیست که به آن اعتراض کند.