سیاست ترامپ در شرق آسیا نامنسجم است

به گزارش نگاه نو، این رسانه آمریکایی در گزارش مورد اشاره آورده است: در حالی که هفته گذشته اعمال تعرفه‌های ترامپ به سر خط اخبار جهان تبدیل شد، پیت هگست، وزیر دفاع آمریکا، به فیلیپین و ژاپن سفر و ابتدا از مقر فرماندهی هند و اقیانوس آرام در هاوایی و مقر بمب افکن استراتژیک در پایگاه نیروی هوایی اندرسن در گوام بازدید کرد.

به نوشته تارنمای هیل، او به دنبال این بود که به متحدان آمریکا در اقیانوس آرام اطمینان دهد که حتی اگر دولت ترامپ علاقه کمتری به رویدادهای اروپا داشته باشد، تعهدش به مهار چین و حمایت از شرکای امنیتی منطقه‌ای آمریکا همچنان بخش محوری سیاست امنیتی واشنگتن است.

در مانیل، هگست با رئیس‌جمهوری و وزیر دفاع ملی فیلیپین دیدار و اعلام کرد که آمریکا نه تنها در تعهد خود به این کشور ثابت قدم است، بلکه دارایی‌های نظامی اضافی را مستقر و همکاری‌های آموزشی، صنعتی و سایبری را افزایش خواهد داد. این شامل ارائه موشک‌های ضد کشتی برای رزمایش سالانه بالیکاتان در ماه‌های آوریل و مه است.

بر اساس این گزارش، نیروهای ایالات متحده در ژاپن که شامل ۵۵ هزار نفر مستقر در ۱۵ پایگاه اصلی در اطراف جزایر مهم هستند، ارتقا خواهند یافت و آنچه در حال حاضر یک واحد فرماندهی تابعه است و به شکل عمده وظایف اداری دارد، به یک ستاد مشترک نیرو تبدیل خواهد شد که مسئولیت‌های عملیاتی و بیشتر جنگی را به عهده می‌گیرد و باعث می‌شود در یک بحران بهتر بتواند واکنش نشان دهد.

دو ویژگی قابل توجه در مورد همه این تغییرات و سازماندهی مجدد وجود دارد؛ اول اینکه آنها نشانه‌های قطعی از قصد واشنگتن برای حفظ دامنه نظامی آمریکا در اقیانوس آرام، تقویت و ساده کردن شیوه عملیات و تعامل ارتش آمریکا با متحدان هستند.

دومین عنصر قابل توجه این است که این سیاست‌ها نشان دهنده تداوم تحقق مستمر وعده‌های داده شده در دوران جو بایدن رئیس جمهوری سابق آمریکا است. روایت ترامپ از سال‌های بین ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۵، این دوران را به‌عنوان دره‌ای از سایه‌ مرگ به تصویر می‌کشد که ریشه‌های هر مشکل فعلی از این دوره نشات می‌گیرد. با این حال این بایدن بود که موافقت کرد به فیلیپین کمک کند تا توانایی نظامی خود را ارتقا دهد و بایدن بود که ارتقای نیروهای آمریکایی ژاپن را اعلام کرد.

ترامپ مظهر یک دوست غیرقابل اعتماد است، با اینحال تعهدات عمومی به مانیل و توکیو نشانه‌ای است که توافق‌های امنیتی متقابل آمریکا با فیلیپین در سال ۱۹۵۱ و ژاپن در سال ۱۹۶۰ را تقویت می‌کند. ظهور مجدد ژاپن به عنوان یک عامل اصلی در امنیت منطقه مورد استقبال آمریکا قرار گرفته است.

با این حال، ژاپن خود را مشمول تعرفه‌های ۲۴ درصدی ترامپ دیده است. شیگرو ایشیبا، نخست وزیر ژاپن، اعتراف کرد: «ما بسیار ناامید و متأسفیم که چنین اقداماتی اجرا شده است». درحال حاضر رئیس جمهوری آمریکا یک وقفه ۹۰ روزه برای اعمال تعرفه‌ها در نظر گرفته که مخصوص کشورهایی است که خواهان مذاکره با واشنگتن هستند.

در مقایسه، با فیلیپین سخاوتمندانه رفتار و تنها تعرفه ۱۷ درصدی اعمال شد. آمریکا برای دو متحد حیاتی منطقه‌ای دیگر مجازات‌های سنگینی اعمال کرد: تایوان با ۳۲ درصد و کره جنوبی با ۲۵ درصد (تعرفه صادرات به آمریکا).

رژیم تعرفه‌ای با توجه به شرایط خاص خود، متناقض با توافق‌های امنیتی در آسیای شرقی است که نه تنها رونق اقتصادی در کشورهای متحد را تهدید می‌کند، بلکه باعث ایجاد اختلال در اقتصاد منطقه‌ای و جهانی می‌شود. شرایط مانند این است که ترامپ کمربند نجات را به دوستان خود هدیه داده است، بعد پوسایدون (خدای دریا) را احضار کرده تا طوفانی به پا کند.

به نظر می‌رسد ترامپ از مزایای بالقوه «نظریه مرد دیوانه» که تا حد زیادی بی اعتبار شده است، استفاده می‌کند؛ یعنی اینکه از طریق غیرقابل پیش‌بینی بودن به امتیاز می‌رسد. اما به سختی می‌توان پیش بینی کرد که متحدان چگونه واکنش نشان می‌دهند، درحالیکه تصمیمات تقریباً دو حزبی در مورد استقرار نظامی با سیاست اقتصادی زیان آور همراه خواهد شد.