توهم ساخت خاورمیانه جدید در دیدار ترامپ و نتانیاهو؛ مصر و اردن چه خواهند کرد؟

به گزارش نگاه نو، نشریه الکترونیکی، با انتشار سرمقاله ای به قلم عبدالباری عطوان تصریح کرد: جالب است که ترامپ ملک عبد الله دوم، پادشاه اردن و عبد الفتاح السیسی، رئیس جمهور مصر را دعوت کرده است که هفته آینده به واشنگتن سفر کنند؛ شاید هدف از این دعوت، تحمیل توافق هایی با موضوع کوچ اجباری همه شهروندان غزه بر این دو نفر باشد؛ احتمالا بند دیگر این توافقنامه این باشد که جنبش حماس را مجبور کنند یا به طور کامل از غزه خارج شود یا آماده بازگشت به جنگی بسیار وحشیانه تر و ویرانگرتر از سوی رژیم صهیونیستی آنهم با حمایت علنی ترامپ باشد؛ جنگی که در آن از بمب های دو تنی استفاده خواهد شد.

نکته دیگری که در دستور کار دیدار این دو رهبر عربی و نتانیاهو با ارباب کاخ سفید خواهد بود، عادی سازی روابط رژیم اشغالگر با عربستان و چگونگی اجرایی کردن این هدف است. اطلاعاتی که به رسانه های رژیم صهیونیستی درز پیدا کرده است حکایت از این دارد که “استیو ویتکاف”، نماینده ترامپ در خاورمیانه و دوست شخصی صهیونیست افراطی او در سفر اخیر به ریاض، با مقامات عربستان دیدار کرده اند و در این دیدار درباره اعلام طرح عادی سازی روابط بین این رژیم و ریاض به توافق رسیده اند. ویتکاف در بازگشت از ریاض به تل آویو، این طرح را به اطلاع نتانیاهو و کابینه وی رسانده است.

البته این گونه درز اطلاعات درباره عادی سازی روابط عربستان و رژیم صهیونیستی چیز تازه ای نیست؛ چون مقامات عربستان پیش از این هم پیوسته بر عادی سازی مشروط روابط بین دو طرف و تشکیل کشور مستقل فلسطین به پایتختی قدس شرقی تأکید کرده اند؛ حال این بار چه تغییری حاصل شده است و چرا ترامپ موضوع عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی را در صدر اولویت خود در خاورمیانه قرار داده است؟ فعلا مشخص نیست.

یافتن پاسخی برای این سئوالها و درک این که پاسخ منفی مصر و عربستان و اردن به طرح کوچ اجباری شهروندان غزه و عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی و “فربه‌سازی” پیکر نحیف رژیم اشغالگر با انضمام خاک کشورهای عربی به این رژیم، تا چه اندازه قاطعانه و محکم است، دشوار است. اما قدر مسلم این است که ترامپ این بار مثل گاو وحشی نه فقط در خاورمیانه بلکه در کانادا و گرینلند و کانال پاناما هم نعره می زند و شاخ و نشان می کشد و قصد دست‌اندازی بر این مناطق را دارد.

وی در همین راستا ابتدا همه کمک های آمریکا را به جز برای مصر و “اسرائیل” به مدت سه ماه متوقف کرد و این حرکت، پیامی واضح به اردن است؛ کشوری که با کسری بودجه همیشگی دو میلیارد دلاری در سال و اقساط و سود بیش از ۵۰ میلیارد دلار، به طور کامل به کمک های مالی آمریکا وابسته است که در سال به دو میلیارد دلار می رسد. ترامپ می کوشد به این بهانه، اردن را وادار به پذیرش و اسکان سهمیه تعیین شده ۵۰۰ هزار نفری از آوارگان غزه کند.

اما در خصوص مصر، در باور نظامی ارتش این کشور، هر گونه اقدامی که ناقض امنیت ملی و تمامیت ارضی این کشور باشد، غیر قابل پذیرش است. لذا به شدت با تخلیه باریکه غزه و اسکان شهروندان آن در سینا چه به طور موقت و چه دائم، مخالفت می کند. نباید فراموش کنیم که همین ارتش حاضر نشد از منطقه طابا با مساحت یک کیلومتر مربع چشم پوشی کند و تهدید کرد که اگر نظامیان صهیونیستی از این منطقه خارج نشوند و شهرک یهودی نشین “یامیت” از شمال سینا، نزدیک غزه جمع آوری نشود، توافق کمپ دیوید را لغو خواهد کرد. حال سئوال این است که آیا سیسی به این باور که خود به آن اعتقاد دارد و ملت مصر با قاطعیت از آن حمایت می کنند، پایبند خواهد ماند و در سفر هفته آینده خود به واشنگتن، “نه” بزرگ خود را به صورت ترامپ خواهد کوبید؟

خیلی ها معتقدند که ترامپ تصور می کند اردن به دلیل وابستگی به کمک های مالی آمریکا، ضعیف ترین موضع را در این میان دارد. این کشور پیش از این اغلب دیکته های آمریکا را پذیرفته است از جمله می توان به عدم مخالفت این کشور و حتی حمایت آن از حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ و شرکت فعالانه در طرح آمریکا برای تغییر نظام حکومتی در سوریه در سال ۲۰۱۱ (از طریق تشکیل اتاق جنگ الموک و تجهیز شورشیان و آموزش آنها) اشاره کرد.

با این حال منابع نزدیک به پادشاه اردن گفته اند که وی قاطعانه با طرح کوچ اجباری چه از غزه و چه از کرانه باختری مخالفت کرده است چرا که در صورت پذیرش، با مخالفت قاطعانه مردم رو به رو شده و موجودیت اردن و تخت پادشاهی خاندان هاشمی به خطر می افتد.

ناظران معتقدند اردن کوچ اجباری غزه را “اعلام جنگ” به خود می داند و لذا با تمام ابزارهای شناخته شده و ناشناخته در برابر آن خواهد ایستاد. به گفته ناظران یکی از این ابزارها، مهاجرت معکوس است به این معنا که تمام فلسطینی هایی که در سال ۱۹۴۸ مجبور به مهاجرت به اردن شده اند به کرانه باختری و سراسر فلسطین اشغالی کوچ داده خواهند شد.

در این مقاله از همه ملت ها و دولت های عربی خواسته شده است که در کنار اردن و مصر ایستاده و از این دو کشور در برابر توطئه “کوچ اجباری” و همه فشارها و باج‌خواهی‌های آمریکا حمایت کنند.

همچنین عربستان هم چنانچه بخواهد در برابر عادی سازی مقاومت کرده و بر شروط خود مبنی بر تأسیس کشور فلسطین و اجرای همه قطعنامه های بین المللی در دفاع از حقوق مشروع فلسطینی ها اعم از بازگشت و تعیین سرنوشت، پافشاری کند، باید از آن نیز حمایت کرد.

ترامپ به دنبال ایجاد خاورمیانه جدید مطابق با معیارهای رژیم صهیونیستی از جمله تأسیس “اسرائیل بزرگ” به رهبری نتانیاهوست؛ او تلاش می کند که با تحقق این هدف، خود نیز مثل دیگر رؤسای جمهور آمریکا نظیر کارتر و اوباما، در نهایت، زندگی سیاسی خود را با دریافت جایزه صلح نوبل به پایان برساند.

مقاومت در برابر نقشه های تحقیرآمیز و توهین‌آمیز آمریکا و رژیم صهیونیستی، یک وظیفه دینی، ملی و اخلاقی است. لازم به یادآوری است که اسرائیل در غزه پیروز نشده است، مقاومت در غزه بیشترین قدرت را دارد. آمریکا هم در افغانستان و عراق در برابر نیروهای مقاومت شکست خورد و لذا این توطئه هم نباید به ثمر برسد.