سیاست یک بام و دو هوای مکرون در خاورمیانه

به گزارش نگاه نو، این رسانه آمریکایی نوشت: در حالی که مکرون خود را برای میزبانی همایشی مربوط به بحران لبنان آماده می کند رویکرد متناقض وی در قبال درگیری فلسطینی ها و اسرائیلی ها ابهاماتی را درباره موثر بودن او به عنوان یک میانجی منطقه ای بر انگیخته است.

یک دیپلمات سابق فرانسوی در این زمینه گفت: برخی از مقاماتی که رئیس جمهوری را احاطه کرده اند بسیار طرفدار اسرائیل هستند و برخی دیگر از فلسطینی ها حمایت می کنند. اغلب به نظر می رسد آخرین چیزی که رئیس جمهوری می گوید همانی است که به او گفته شده است.

به نوشته پولیتیکو، در یک طرف گروهی قرار دارند که حامی اسرائیل هستند و خود را نئومحافظه کار می نامند و در طرف دیگر افرادی هستند که بیشتر با مسئله فلسطین همدردی می کنند. رئیس جمهوری فرانسه در موضع گیری های خود بین این دو طرف معلق است.

واکنش اولیه مکرون به حملات ۷ اکتبر حماس ابراز همدردی شدید با رژیم اسرائیل بود و حتی او وعده داد ائتلافی را برای جنگ با حماس تشکیل دهد اما این ایده بلافاصله از سوی جامعه بین المللی رد شد. با افزایش تلفات غزه او به شکل فزاینده ای رویکردی انتقادی در پیش گرفته اما حتی در اتخاذ این رویکرد نیز باثبات نیست.

در هفته های اخیر مکرون موضع انتقادی خود را در قبال (رژیم) اسرائیل تشدید کرده است و به دلیل تلفات غیر نظامیان و حمله رژیم اسرائیل به نیروهای صلح بان سازمان ملل از بنیامین نتانیاهو نخست وزیر این رژیم انتقاد کرده است. مکرون همچنین از کشورهای غربی خواسته است انتقال سلاح به تل آویو را متوقف کنند.

اما هنگامی که نتانیاهو به او واکنش نشان داد وی تلاش کرده وضعیت را بهتر کند و در یک کنفرانس خبری حمایت «تزلزل ناپذیر» فرانسه از امنیت اسرائیل را ابراز کرد هر چند که گفت اختلاف نظر وجود دارد.

مکرون همچنین هفته گذشته در جلسه پشت درهای بسته کابینه، در شدیدالحن ترین انتقادهایش گفت (رژیم) اسرائیل نباید «تصمیمات سازمان ملل را فراموش کند». با این حال وی بالافاصله از این موضع خود نیز عقب نشینی کرد و وزیرانش را به تحریف اظهاراتش متهم کرد. مقامات فرانسوی، تغییر در رویکرد رئیس جمهوری این کشور را به دلیل فقدان سیاستی قوی از سوی او در قبال مسائل منطقه ارزیابی کرده اند.

یک مقام سابق فرانسوی که به خوبی از اوضاع منطقه مطلع است گفت: «تناقضات مکرون بستگی به این دارد که خطاب او چه کسی است». «هنگامی که او با قدرت های نوظهور صحبت می کند طرفدار فلسطین است و هنگامی که او با نتانیاهو صحبت می کند دم از امنیت اسرائیل می زند».

این گزارش افزود: دیدگاه های متزلزل رئیس جمهوری فرانسه بازتاب اختلاف نظرات در بین مقامات وزارت خارجه و اتاق موسوم به سلول دیپلماتیک در کاخ الیزه است که در آن رئیس جمهوری سیاست های بین المللی اش را تدوین می کند. فرانسه بزرگترین جامعه یهودیان و مسلمانان در اروپا را در خود جای داده است و این امر به یک موضوع حساس سیاسی در داخل تبدیل شده است.

یک دیپلمات سابق دیگر فرانسوی به پولیتیکو گفت: اداره شمال آفریقا و خاورمیانه در وزارت خارجه فرانسه (ANMO) به طور سنتی به حمایت از مسئله فلسطین، فشار بر (رژیم) اسرائیل و محدود کردن ارسال سلاح به این رژیم تمایل داشته است.

این مکتب فکری در دوره ریاست جمهوری ژاک شیراک به اوج خود رسید و وی را به سوپراستاری در بخش های عرب زبان خاورمیانه تبدیل کرد. به ویژه هنگامی که شیراک در سفر به اورشلیم (قدس) در سال ۱۹۹۶ میلادی، با مقامات امنیتی اسرائیل وارد بحث و جدل شد.

اما در سال های اخیر، نفوذ نومحافظه کاران در دوره ریاست جمهوری نیکولاس سارکوزی، فرانسوا اولاند و مکرون افزایش یافته است. دنیس باچارد سفیر سابق فرانسه در اردن تصدیق کرد: نومحافظه کاران در کابینه کاترین کولونا و استفان سرژون وزیران خارجه فرانسه بین سال های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۴ «سلطه» داشته اند.

وی گفت: آنها اداره شمال آفریقا و خاورمیانه در وزارت خارجه فرانسه را که به‌طور سنتی حامی مسئله فلسطین بود به حاشیه کشاندند. به گفته کامیل لونز معاون رئیس دفتر فرانسه در شورای روابط خارجی اروپا «مرکز ثقل فرانسه اکنون به سمت مواضع حامی اسرائیل تغییر کرده است».

پولیتیکو نوشت: از زمان آغاز دور تازه درگیری ها سیاست فرانسه نسبت به (رژیم) اسرائیل بیشتر انتقادآمیز بوده است. هنگامی که اسرائیل به لبنان به عنوان مستعمره سابق فرانسه حمله کرد و افزایش حملات به حزب الله که نگرانی درباره گسترش درگیری ها در منطقه را به دنبال دارد، مکرون تلاش کرد تنش ها را کاهش دهد.

اما نتانیاهو درست هنگامی که پاریس فکر می کرد در آستانه اجرای آتش بس ۲۱ روزه بین حزب الله و اسرائیل است حملات جدیدی را آغاز کرد. دیپلمات سابق فرانسوی به پولیتیکو گفت: فشارها در وزارت خارجه فرانسه و کاخ الیزه ادامه دارد. سیاست خاورمیانه ای مکرون می تواند یک روزه تغییر کند بسته به این که چه کسی شنونده حرف های رئیس جمهوری است.