تسلیحات غربی جنگ را به نفع اوکراین تغییر نخواهد داد

به گزارش نگاه نو، «الکس بوریلکوف» و «وسلی ساتروایت» در تحلیلی از اوضاع اوکراین در تارنمای این مرکز پژوهشی آورده اند که ضدحمله تابستانه مورد انتظار از سوی اوکراین به یک بن بست منتهی شد و ده ها تیپ جدید آموزش دیده توسط ناتو دچار تلفات فراوان شدند بدون آنکه بتوانند اصلا به خط اول دفاعی ثابت روسیه برسند.

نیروهای روسی بر مبنای اصول دفاعی برجای مانده از دوران شوروی، از برتری هوایی خود و افزایش تعداد سامانه‌های تسلیحاتی ارزان و مؤثر همچون پهپاد لنست بهره می برند. هر روز که می گذرد اوضاع ترسناک تر می شود زیرا فصل باران در راه است که مانع از مانورهای جنگی می شود. به هر حال، ضدحمله اوکراین در حال انجام است و بعید است به اهداف اصلی خود دست یابد.

طبق گزارش این اتاق فکر، تحویل تسلیحات غربی هم کمک چندانی نکرده است و بیشتر تانک‌های اصلی نبرد جنبه نمایشی دارند و چشم‌انداز تحویل بیشتر آن ها کمرنگ است.

دستیابی به تانک های آلمانی Leopard ۱ که برای اولین بار در سال ۱۹۶۵ معرفی شد، تغییر دهنده بازی نخواهد بود. هنوز معلوم نیست که جت های جنگنده F-۱۶ وعده داده شد چه زمانی و در کجا به کار گرفته می شوند. در هر صورت، آنها ممکن است در مقابل نیروی هوایی فعال و با اعتماد به نفس فزاینده روسیه که پدافند هوایی قدرتمند یکپارچه ای را تشکیل می دهند، چندان محلی از اعراب نداشته باشند. ذخایر تسلیحات دقیق اوکراین هم در حال کاهش است؛ همین امر در امتناع دولت بایدن از ارائه موشک های ATACMS دارد که برای امنیت آمریکا در اقیانوس آرام حیاتی است، موثر بود.

تکرار سناریوی کره

نشنال اینترست نوشت، با توجه به این چشم انداز تلخ، آیا «سناریوی کره» محتمل ترین گزینه است؟ این بدان معناست که تا اواخر اوت یا اوایل سپتامبر، درگیری در مرزهای سرزمینی متوقف می شود و در نتیجه اوکراین بخش قابل توجهی از چهار منطقه الحاق شده به روسیه در سال ۲۰۲۲ را با تضمین های امنیتی غربی (آمریکایی) مبادله می کند.

به طور حتم این بدترین نتیجه از دیدگاه آمریکا نخواهد بود. واشنگتن می‌تواند به تدریج تنش‌ها را با مسکو کاهش دهد و گفت‌وگو درباره مسیر آینده معماری امنیتی اروپا را از سر بگیرد. نکته مهم این است که ایالات متحده در نهایت قادر خواهد بود یک بار دیگر بر اقیانوس آرام متمرکز شود. چین رقیب واقعی ایالات متحده می باشد که از سال ۲۰۲۲ یک بازی دیپلماتیک تهاجمی را در جهت کاهش نفوذ آمریکا انجام داده است. این تحول تا حدی به دلیل اعمال تحریم های شدید علیه روسیه بوده است.

با این حال، «سناریوی کره» بر این اساس شکل می گیرد که رهبری روسیه مستاصل باشد و برای آتش‌بس و مذاکره اقدام کند. شواهد اندکی در تایید وقوع این حالت وجود دارد. روس‌ها نه تنها با اوکراینی‌ها در جنوب جنگیده‌اند، بلکه حمله خود را در شمال ادامه می دهند و پیشروی برای تصرف کامل منطقه لوهانسک را آغاز کردند. از طرف دیگر جامعه و اقتصاد روسیه باثبات است. همچنین مشخص شد که شورش پریگوژین هم در واقعیت به نوعی گمراه کننده بود.

در بخش دیگری از گزارش این مرکز آمده است که در عمل کرملین مشتاق پیروزی است و نه ناامید و به دنبال مذاکره. تولید نظامی روسیه به سرعت در حال گسترش است و برای نیازهای نیروهای جدید هم برنامه ریزی شد. رهبری روسیه بارها اعلام کرده است که اهداف عملیات نظامی ویژه آن تغییر نکرده و با ابزار نظامی محقق خواهد شد. مسکو تقسیم اوکراین را در کنار دسترسی کامل به سواحل دریای سیاه به عنوان یک هدف کلیدی می‌داند.

کسب برخی پیروزی ها در خارکف و خرسون در اواخر سال گذشته به اوکراین سرمایه سیاسی کافی برای درخواست کمک نظامی گسترده از غرب داد. اما اکنون شکست ضدحمله اوکراین به تقویت قابل توجه مشروعیت داخلی و سرمایه سیاسی پوتین منجر شده است. حال پوتین می تواند تصمیم بگیرد که از سرمایه سیاسی داخلی خود برای یک بسیج عمومی دیگر شاید در اکتبر آینده بهره ببرد. این درحالی است که نیروهای اوکراینی به تدریج در طول زمستان توسط آتش روسیه از بین می روند.

در بخش پایانی گزارش آمده است که پیروزی روسیه با این شرایط یک شکست بزرگ برای ایالات متحده است و به صلاحیت آمریکا و اتحاد ناتو آسیب جدی وارد می کند زیرا بهترین سخت افزار و آموزش ناتو به ارتش اوکراین ارائه شد. حال روسیه می تواند ادعا کند که به تنهایی در برابر غرب ایستاد و پیروز شد.

نویسندگان گزارش که متخصص امور روسیه و مشاور وزارت امور خارجه آمریکا بوده اند، تاکید دارند باتوجه به تحولات فوق زمان برای عملی کردن ابتکار حل مسالمت آمیز بحران از سوی همه طرف‌های درگیری مناسب است و باید به طور جدی در واشنگتن دنبال شود. باید تلاش چهره‌های با نفوذ آمریکایی که اکنون در تعامل محدود با همتایان روسی خود هستند، بر مبنای مشارکت پایدار در مذاکرات صلح تشویق و تقویت شوند. تنها در این صورت است که ایالات متحده قادر خواهد بود به طور کامل بر مهار چین تمرکز کند زیرا این موضوعی است که برای واشنگتن ضرورت دارد.